Dzikie ptaki na dzikim morzu

W dniach 1 - 5 marca 2000 r. po raz trzeci odbył się w województwie pomorskim festiwal „Dni Dzikiego Morza”. Ponad 35 miłośników ptaków z całej Polski jeździło wzdłuż wybrzeża, wypatrując przez lornetki ciekawostek ornitologicznych.

Największym rarytasem była bernikla rdzawoszyja (Branta ruficollis), która tę zimę spędziła wraz z grupą łabędzi na plaży koło portu jachtowego w Gdyni. Jest to w Polsce bardzo rzadki gość - obserwowany raz na kilka lat. Znacznie częściej można spotkać berniklę kanadyjską (Branta canadensis), którą w trakcie festiwalu widziano w rezerwacie „Banie”. Więcej informacji o gęsiach i berniklach występujących w Polsce, znajdziesz w poprzednim numerze naszego Biuletynu (zobacz: Gęsi też swój język mają - Biuletyn 2/1999).

Niestety, podczas festiwalu przeoczono samicę innego rzadko zalatującego do naszego kraju ptaka, bardzo ładnej kaczki - birginiaka (Polysticta stelleri), którą 4 marca zanotowano w pobliżu portu we Władysławowie. Również we Władysławowie, od strony Zatoki, wśród łabędzi niemych (Cygnus olor) można było także zobaczyć 2 łabędzie czarnodziobe (Cygnus columbianus) i kilka łabędzi krzykliwych (Cygnus cygnus).

Dzień później, w porcie rybackim na Helu, uczestnicy festiwalu mieli możliwość dokładnego obejrzenia mewy bladej (Larus hyperboreus), której pojedyncze osobniki dość regularnie zimują u polskich wybrzeży.

Ptakiem, który podczas festiwalu był obserwowany najczęściej, była lodówka (Clangula hyemalis). Ta bardzo ładnie upierzona kaczka z długim ogonem była symbolem „Dni Dzikiego Morza”. Z powodu dość wietrznej, chwilami wręcz sztormowej pogody, liczne jej stada chroniły się w niemal wszystkich portach oraz w pobliżu ujść rzek.

Oczywiście podczas owych 5 dni, miłośnicy ptaków przyglądali się także wielu innym gatunkom, które nie są aż takimi rarytasami, gdyż dość licznie i regularnie zimują w tej okolicy. Były to: ohary, świstuny, rożeńce, edredony, uhle, markaczki, bielaczki, gągoły, czernice, krzyżówki, łyski, szlachary, nurogęsi, perkozy dwuczube, perkozy rogate, kormorany, czaple siwe, 4 gatunki mew (poza wymienioną już mewą bladą), nurniki, a także wracające już z zimowisk w cieplejszych stronach czajki, sieweczki obrożne i gęsi gęgawy.

Również wieczorami, gdy nie można już było podziwiać ptaków, uczestnicy festiwalu spędzali aktywnie czas, oglądając pokazy przezroczy i bawiąc się w miłym towarzystwie. Ogólnie - tegoroczne „Dni Dzikiego Morza” można uznać za imprezę udaną - zarówno ornitologicznie, jak i towarzysko.

Jeszcze kilka lat temu prawie nikt w Polsce (poza garstką ornitologów - obieżyświatów) nie słyszał o turystyce nastawionej wyłącznie na podglądanie ptaków, czy szerzej - przyrody. Obecnie i u nas ta forma spędzania wolnego czasu staje się coraz bardziej popularna. Np. organizator „Dni Dzikiego Morza” - firma Bird Service - prowadzi co roku kilka podobnych imprez w różnych miejscach. Również przyrodnicze organizacje społeczne zaczynają realizować podobne przedsięwzięcia, traktując to jako sposób zarabiania na swoją działalność statutową oraz metodę propagowania chronionych przez siebie obszarów. Chętnych do uczestniczenia w podobnych imprezach jest coraz więcej. Np. w 7 obozach przyrodniczych zorganizowanych tego lata przez PTOP „Salamandra”, pomimo że nie były nastawione jedynie na obserwowanie przyrody dla przyjemności, lecz uczestnicy musieli osobiście włączać się w działania badawcze lub ochronne dotyczące nietoperzy lub ptaków, wzięło łącznie udział ponad 75 osób.

Rozwój mody na oglądanie ptaków w ich naturalnym środowisku czy po prostu spędzanie czasu na łonie dzikiej natury jest ogromną szansą dla biednych regionów Polski, których głównym walorem jest właśnie jeszcze stosunkowo dobrze zachowana przyroda. Więcej o hobby obserwowania ptaków znajdziesz w artykule Hobby obserwowania ptaków.

Andrzej Kepel